در پناه حضور سبز تو ، طوفان غم ، مرا جا می گذارد ،

در کنارت ژرفای آرامش را احساس میکنم ،

و بی تو سیل بی رحم تنهایی مجالم نمی دهد،

پلکهای مرطوب مرا باور کن ، این باران نیست که میبارد ،

صدای خسته ی من است که از چشمانم بیرون میریزند .